0 Comments
Τα όρια...μπορεί κανείς να μιλά για αυτά μέρες! Τα όρια αφορούν όλους μας και υπάρχουν παντού. Χωρίς αυτά δε θα μπορούσαμε να είμαστε λειτουργικοί, να συνεργαζόμαστε, να οργανωνόμαστε και να είμαστε αποδοτικοί. Τα όρια δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί να συνυπάρξει με τους συνανθρώπους του, να αντλεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ικανοποίηση και ασφάλεια, να εξελίσσεται και να δημιουργεί. Γιατί μέσα στην οικογένεια οι γονείς βάζουν όρια στα παιδιά και δεν τα αφήνουν να τα ανακαλύψουν μόνα τους; Γιατί επιφορτίζονται εκείνοι με το απαιτητικό αυτό έργο, που στην πράξη αποδεικνύεται αρκετά ζόρικη υπόθεση; Μα, γιατί τα παιδιά δεν κατανοούν τη χρησιμότητα των ορίων! Δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του να αναστέλλουν τις επιθυμίες τους, να ασκούν αυτοέλεγχο, να λειτουργούν υπεύθυνα, να συμπονούν τους γύρω τους. Εκτός αυτού, αν οι γονείς δε θέσουν όρια, τότε το παιδί αισθάνεται ανυπεράσπιστο και απροστάτευτο, αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως απειλή, συνεχώς μεταβαλλόμενο και το γονιό ως ανίσχυρο. Μπερδεύεται και δεν μπορεί να διαμορφώσει μια ξεκάθαρη εικόνα του άγνωστου κόσμου μέσα στον οποίο μεγαλώνει, αλλά και των προθέσεων και των συναισθημάτων των γονιών του απέναντί του. Νιώθει δυστυχισμένο, αποθαρρυμένο, ανασφαλές και συχνά εκδηλώνει προβλήματα στη συμπεριφορά του. Ένα παιδί το οποίο μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες και σαφή όρια δεν είναι ένα παιδί ελεύθερο. Αντίθετα, είναι ένα παιδί σκλαβωμένο σε μια ασαφή και περίπλοκη δομή, μέσα στην οποία δεν μπορεί να καλλιεργήσει το αίσθημα της υπευθυνότητας και της συνεργασίας. Από την άλλη, το παιδί που ζει και μεγαλώνει σε ένα υπερβολικά αυστηρό περιβάλλον, βομβαρδισμένο από αυταρχικούς και υπερβολικούς κανόνες, δυσκολεύεται να αναπτύξει ενδιαφέροντα, κλίσεις και προτιμήσεις. Συχνά είναι ένα παιδί με χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης που μπορεί όμως μελλοντικά να εμφανίσει έντονα σημάδια ανυπακοής και αντίδρασης. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και καλύτερη προσαρμογή στην ομάδα των συνομηλίκων. Εκτός αυτού, γίνονται περισσότερο αυτόνομα. Η συνέπεια και η σταθερότητα στην εφαρμογή των κανόνων αυτών, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκληρωμένη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, καθώς και την ομαλή λειτουργία ολόκληρου του οικογενειακού συστήματος. Τα όρια, όσο και αν ακούγεται περίεργο, είναι ένδειξη αγάπης και μέρος της φροντίδας που οι γονείς παρέχουν στα παιδιά τους. Είναι από τα σπουδαιότερα δώρα που μπορεί να προσφέρει ένας γονιός στο παιδί του, από τα σημαντικότερα εφόδια που του δίνει για να μάθει να πορεύεται μόνο του. Κάθε γονιός προσβλέπει σε ένα ευτυχισμένο μέλλον για το παιδί του και αυτό για να επιτευχθεί προϋποθέτει την ύπαρξη ορίων. Στις μικρότερες ηλικίες, οι γονείς συχνά οριοθετούν τα παιδιά τους για λόγους ασφαλείας, π.χ. λένε στο παιδί του ενός έτους «ΟΧΙ!» όταν πάει να πιάσει τα χάπια της γιαγιάς από το κομοδίνο ή λένε «ΜΗ» στο δίχρονο παιδί τους όταν ανεβαίνει πάνω στην καρέκλα για να σκαρφαλώσει στη βιβλιοθήκη και να πάρει ένα παιχνίδι που του γυάλισε. Αυτή η οριοθέτηση είναι απολύτως απαραίτητη, αφού το παιδί δεν έχει ακόμη αίσθηση του κινδύνου και μπορεί να πάθει κακό. Στις περιπτώσεις που δεν το κάνει ο γονιός μιλάμε για παραμέληση, η οποία αποτελεί μια μορφή βίας και διώκεται ποινικά. Εκτός αυτών των παρεμβάσεων, οι γονείς από πολύ νωρίς θέτουν κανόνες που σχετίζονται με τις ώρες ύπνου και διατροφής, ενώ στην πορεία βάζουν κανόνες και για το ντύσιμο, τα παιχνίδια, τις σχέσεις με τους άλλους, τη μελέτη, τις αγορές, την τηλεόραση, τις εξόδους, κλπ. Καθώς το παιδί μεγαλώνει και ειδικά από το 2ο έτος της ζωής του και μετά, η οριοθέτηση αρχίζει να περιστρέφεται και γύρω από θέματα επιθετικής συμπεριφοράς, όπως όταν ένα παιδί θέλει το παιχνίδι που έχει ο αδερφός του και τον χτυπά για να το πάρει. Οι ανάγκες για οριοθέτηση είναι συνεχείς! Ακόμα κι όταν ένας γονιός θεωρεί ότι έχει διευθετήσει πολύ καλά τα θέματα αυτά, την επόμενη κιόλας στιγμή θα προκύψουν νέες καταστάσεις, που πρέπει να επεξεργαστεί και να πάρει θέση. Γονείς και παιδιά βρίσκονται σε συνεχή συνδιαλλαγή, διαπραγμάτευση και κάνουν συμβιβασμούς. Ένας πατέρας λέει: «ο μικρός τρίχρονος γιος μου επέλεξε τη χειρότερη ώρα για να κάνει μια κρίση θυμού. Καθώς περπατούσαμε στο διάδρομο ενός καταστήματος, άρπαξε ένα κουτί με καραμέλες. Του είπα ότι δεν μπορεί να πάρει τις καραμέλες τώρα και αν θέλει κάτι από το κατάστημα, πρέπει πρώτα να με ρωτήσει. Αντί να υπακούσει, όταν του είπα να το βάλει πίσω στη θέση του, άρχισε να κλαίει, να ουρλιάζει και να με χτυπά. Μετά, έπεσε στο πάτωμα και ακολούθησε μια έκρηξη σε όλο της το μεγαλείο! Όλο το μαγαζί είχε γυρίσει και μας κοιτούσε! Δεν ήξερα τι να κάνω! Δε μου αρέσει καθόλου να αισθάνομαι ότι ένα δίχρονο παιδί έχει τόση δύναμη! Τι θέλει; Να με ρεζιλέψει; Αμάν πια! Άλλη φορά θα πάει με τη μάνα του και άμα κάνει τα ίδια, δε θα πάει ποτέ ξανά και με κανέναν!» Τα καλά όρια χτίζουν καλές σχέσεις και οι καλές σχέσεις χτίζονται πάνω σε καλά όρια Μια σχέση στέρεη και δυνατή, που τροφοδοτείται από το γονιό με αγάπη, αποδοχή, κατανόηση και τρυφερότητα προς το παιδί, είναι η καλύτερη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί για να βάλει όρια. Αν η σχέση είναι δυνατή, ο θυμός από τις διενέξεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν, θα εκτονωθεί σύντομα. Επιβραβεύουμε τις επιθυμητές συμπεριφορές αντί να σχολιάζουμε τις μη επιθυμητές, π.χ. αντί για «Μην είσαι αφηρημένος!», λέμε «Συγκεντρώσου!» ή αντί για «Μην κρατάς τα παιχνίδια μόνο για σένα!» λέμε «Μπράβο παιδί μου, που παίζεις ωραία με την αδερφή σου! Πολύ σε χαίρομαι!». Πιο αναλυτικά, για να έχει αποτέλεσμα, η επιβράβευσή μας χρειάζεται να είναι: - Άμεση: να δίνεται τη στιγμή που το παιδί εκδηλώνει την επιθυμητή συμπεριφορά και όχι πολύ αργότερα. - Συγκεκριμένη: να περιλαμβάνει ένα ξεκάθαρο λιτό λεκτικό μήνυμα, π.χ. «Κάθεσαι πολύ ωραία δίπλα μου στο καρότσι και με βοηθάς να ψωνίσω! Σ'ευχαριστώ!». - Ειλικρινής και απόλυτα αφιερωμένη σε αυτό που συμβαίνει: να δίνεται ενώ προσέχουμε το παιδί, π.χ. το κοιτάμε στα μάτια και στεκόμαστε στο ύψος του όταν του μιλάμε. - Προσανατολισμένη στην αναγνώριση της προσπάθειας και όχι μόνο στην επιτυχία: να δίνεται όταν το παιδί καταφέρνει κάτι, αλλά και ενδιάμεσα, όσο δείχνει να προσπαθεί, ώστε να ενθαρρύνεται να βάλει τα δυνατά του μέχρι το τέλος. - Σταθερή και συνεπής: να ενισχύει σε κάθε ευκαιρία το παιδί, καθημερινά και χωρίς διακυμάνσεις. Ο τρόπος που ένας γονιός ορίζει, διατυπώνει και επικοινωνεί τα όρια, είναι πολύ σημαντικός. 1. Οι τρόποι πειθαρχίας που θα μεταχειριστεί ένας γονιός εξαρτώνται από τη δική του ιδιοσυγκρασία, καθώς και αυτή του παιδιού του. Τι ταιριάζει στον ίδιο, με ποιο τρόπο θα το κάνει, τι πιάνει στο παιδί του; Ό,τι ξέρει ο γονιός γύρω από το χαρακτήρα και τις ευαισθησίες του παιδιού του είναι ιδιαίτερα χρήσιμο. Μπορεί για ένα παιδί η στέρηση των παιχνιδιών του να είναι η μέγιστη τιμωρία, ενώ για ένα άλλο να μη σημαίνει κάτι. Ή μπορεί το να κοιτά τον τοίχο για λίγα λεπτά να είναι ό,τι χειρότερο, ενώ να μην ενοχλείται καθόλου άμα δε φάει σοκολάτα για μια μέρα. 2. Τα όρια πρέπει να συμβαδίζουν με το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού και να προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά της ηλικίας του. Όσο πιο μικρό το παιδί, τόσο πιο σύντομες, ξεκάθαρες και λιτές οι εντολές του γονιού προς αυτό. Αν πρόκειται για βρέφος ή νήπιο που μόλις άρχισε να στέκεται στα πόδια του, ο γονιός μπορεί να στρέψει την προσοχή του σε μια άλλη δραστηριότητα. Από την άλλη, για ένα παιδί άνω των δύο ετών, η επιβολή των ορίων είναι πιο σύνθετη διαδικασία, καθώς περιλαμβάνει διάλογο, εξηγήσεις και διαπραγμάτευσεις. Συχνά το παιδί από μόνο του προκαλεί το γονιό κάνοντας ερωτήσεις, π.χ. «Γιατί μπαμπά; Δεν είναι δίκαιο!». Απαντήσεις τύπου «γιατί έτσι το λέω εγώ!» ή «είσαι μικρός ακόμα για να καταλάβεις» δεν έχουν αποτέλεσμα, δεδομένου ότι οι απαγορεύσεις που δεν συνοδεύονται από κάποια εξήγηση δε γίνονται κατανοητές από το παιδί, αλλά φαίνονται σαν περιορισμός. Κανείς δεν υπακούει απλά επειδή κάποιος του λέει ότι αυτό είναι το σωστό. Αφήνουμε το παιδί να μας πει την άποψή του και κάνουμε ειλικρινή προσπάθεια για διάλογο. Είναι μια από τις καλύτερες επενδύσεις που μπορεί να κάνει ένας γονιός. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν και ειδικά στην εφηβεία, το παιδί που δεν του δόθηκε ουσιαστικός χρόνος και χώρος να εκφραστεί, έχει περισσότερες πιθανότητες να αποφεύγει συζητήσεις με τους γονείς. 3. Το παιδί μαθαίνει από αυτό που κάνουμε και όχι από αυτό που του λέμε. Το προσωπικό μας παράδειγμα αποτελεί «μοντέλο» προς μίμηση για το παιδί. Αν δυσκολευόμαστε να βάλουμε όρια σε εμάς πρώτα, τότε πώς θα βάλουμε στους άλλους; Τα παιδιά κατανοούν πιο εύκολα το τι είμαστε και πώς λειτουργούμε, παρά το τι λέμε. Για παράδειγμα, τι κάνουμε εμείς οι γονείς όταν είμαστε θυμωμένοι, αγχωμένοι, απογοητευμένοι, όταν δε γίνεται το δικό μας κλπ. Τι θα σήμαινε για το παιδί του παραδείγματός μας αν ο πατέρας του άρχιζε να του φωνάζει μέσα στο κατάστημα, το χτύπαγε ή ...; Πώς θα ένιωθε εκείνο μετά; Από την άλλη, στην περίπτωση που το χάσουμε και παραφερθούμε, δεν τελείωσαν όλα. Κανένας δεν είναι τέλειος, αλλά τον τιμά περισσότερο το να το αναγνωρίζει και να παραδέχεται τα λάθη του, γιατί έτσι γίνεται καλύτερος. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά... 4. Δεν είναι όλα τα θέματα το ίδιο σημαντικά. Ξεχωρίζουμε ποια είναι προς διαπραγμάτευση και ποια όχι, π.χ. είναι το ίδιο αν ο δίχρονος γιος μου χοροπηδάει στα πατώματα τις ώρες κοινής ησυχίας και αν χτυπάει την αδερφή του για να πάρει ένα παιχνίδι; Αν η έφηβη κόρη μου θέλει να βάλει το αγαπημένο της μπλουζάκι στο πάρτι ακόμα και αν αυτό είναι βρώμικο, είναι λιγότερο σημαντικό από το να επιστρέψει αργότερα από την ώρα που έχουμε συμφωνήσει. Διαχωρίζω τα ζητήματα και ασχολούμαι με κάποια, όχι με όλα, γιατί αλλιώς θα κάνω κήρυγμα όλη μέρα και το παιδί μου θα γίνει σκέτος τύραννος ή θα απομονωθεί εντελώς. Η σχέση μου μαζί του θα διαταραχθεί και αυτό δεν το θέλω με τίποτα στον κόσμο. 5. Η επικοινωνία πρέπει να είναι παρούσα και συγκεκριμένη, χωρίς αναφορές στο παρελθόν, να αφορά το «Εδώ και Τώρα»: («...και την περασμένη φορά τα ίδια έκανες!»), χωρίς προφητείες για το μέλλον («...ποτέ δεν θα αλλάξεις!») και χωρίς γενικεύσεις (πάντα, ποτέ, όλοι, κανένας...). Πώς αισθάνεται κάποιος όταν κάνει ένα λάθος στη δουλειά και ο εργοδότης του λέει «Πάλι λάθος έκανες! Αδιόρθωτος είσαι πια! Όλοι έχουν καταλάβει πώς λειτουργεί το σύστημα, αλλά εσύ ποτέ σου!»; Ματαίωση, απόρριψη, απογοήτευση, ντροπή, χαμηλή αυτοεκτίμηση, θυμό, πίκρα, παραίτηση και καμία διάθεση για περαιτέρω προσπάθεια κλπ. Μέσα από όλα τα παραπάνω, κατανοούμε τη μεγάλη σημασία που διαδραματίζουν τα όρια στην ανάπτυξη των παιδιών. Το είδος των οικογενειακών σχέσεων, η αυτοπεποίθηση και σιγουριά του γονέα για την επιβολή ορίων σε συνδυασμό με την έμπρακτη αγάπη προς το παιδί αποτελούν τα βασικά συστατικά της επιβολής ορίων στα παιδιά. Τα καλά όρια πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά, ικανούς και ολοκληρωμένους ενήλικες, οι οποίοι καθώς μεγαλώνουν θα έχουν περισσότερες ευθύνες, μα και περισσότερα δικαιώματα. Από την Ευγενία Δουβαρά, Ψυχολόγο Πηγή: psychografimata – ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ Στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του Δήμου Αθηναίων και ειδικότερα στην ενότητα «Το Βιβλίο και οι Τέχνες», ο πολιτιστικός οργανισμός Atopos Contemporary Visual Culture (Atopos CVC) με την υποστήριξη του Athens Culture Net -Δίκτυο Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων, έχει δημιουργήσει έναν ονειρικό, χνουδωτό κόσμο του βιβλίου. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα δράσεων γύρω από το κείμενο, την τέχνη και την ανάγνωση εντός και εκτός του νεοκλασικού κτιρίου του Atopos CVC, βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιδέα και έρευνα του Βασίλη Ζηδιανάκη. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την έναρξη της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» και διαρκεί μέχρι τον Απρίλιο 2019. Διαβάστε περισσότερα... Ώρες λειτουργίας: Κάθε Πέμπτη & Παρασκευή, 14:00-20:00 Κάθε Σάββατο & Κυριακή, 12:00-18:00 Atopos CVC Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο Τηλ: 210 5242004, 210 8838151 Είσοδος ελεύθερη Η Be a Greek παρουσιάζει με υπερηφάνεια μια νέα αποκλειστική Δράση που θα φέρει τα παιδιά σε επαφή για πρώτη φορά με κάτι άγνωστο για τα περισσότερα από αυτά, τα τεχνολογικά θαύματα των αρχαίων Ελλήνων! Σε ένα διαδραστικό ταξίδι στο παρελθόν διάρκειας 90 περίπου λεπτών, τα παιδιά θα δουν και θα γνωρίσουν από κοντά τα απίστευτα επιτεύγματα των προγόνων μας, θα θαυμάσουν τους διάφορους μηχανισμούς και θα μπορέσουν να καταλάβουν πως δούλευαν! Η έκθεση του μουσείου ξαναζωντανεύει δεκάδες εφευρέσεις του αρχαιοελληνικού τεχνολογικού θαύματος, από το ρομπότ-υπηρέτρια του Φίλωνος μέχρι τον κινηματογράφο του Ήρωνος και από το αυτόματο ωρολόγιο του Κτησιβίου μέχρι τον αναλογικό υπολογιστή των Αντικυθήρων! Μην χάσετε την αποκλειστική αυτή μας Δράση που θα χαρίσει στα παιδιά δυνατά συναισθήματα έκπληξης και χαράς! Απολαύστε αυτή τη μοναδική Ξενάγηση με τον ξεχωριστό τρόπο που μόνο η Be a Greek σας προσφέρει: • Αξεπέραστη ποιότητα και υψηλό επίπεδο υπηρεσιών • Θεματική προσέγγιση στην ξενάγηση • Μικρά γκρουπ μέχρι 15 άτομα • Κορυφαίοι ειδικοί επιστήμονες Σημαντικές Πληροφορίες: • Ημερομηνία Ξενάγησης: Σάββατο 20 Οκτωβρίου και Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018 • Ώρα Έναρξης Ξενάγησης: 11:00 και 13:00 • Διάρκεια Ξενάγησης: 90 λεπτά περίπου • Κόστος Συμμετοχής: 12€/παιδί • Ιδανική Ηλικία Παιδιών: Από 7 ως 15 ετών • Σημείο Συνάντησης: Είσοδος του Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, Πινδάρου 6, 10671 Κολωνάκι, Αθήνα. Σημείο στο Google Maps: https://goo.gl/maps/dcD56SLBGWt • Για να λάβετε μέρος στη Δράση μας είναι απαραίτητη η κράτηση θέσεων. Όπως πάντα, δεν υπάρχει η δυνατότητα κράτησης και πληρωμής θέσεων την ημέρα της ξενάγησης. • Στο κόστος συμμετοχής δεν περιλαμβάνεται το κόστος του εισιτηρίου εισόδου στο Μουσείου. Για την αποκλειστική αυτή Δράση μας, θα υπάρχει μία μοναδική κατηγορία γενικής εισόδου με κόστος 5€, ανεξάρτητα ηλικίας. Σας ενημερώνουμε πως για τις αποκλειστικές αυτές Δράσεις μας, δεν ισχύουν οι ειδικές κατηγορίες μειωμένης εισόδου στο Μουσείο. • Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή των παιδιών στη Δράση μας είναι να συνοδεύονται από έναν τουλάχιστον ενήλικα συνοδό ανά κράτηση. Ασυνόδευτα παιδιά δεν θα γίνονται δεκτά στη ξενάγηση. Οι κ.κ. Συνοδοί των παιδιών συμμετέχουν στη Δράση καταβάλλοντας μονάχα το αντίτιμο εισόδου στο Μουσείο. • Η Δράση μας αυτή αναφέρεται αποκλειστικά σε παιδιά, αλλά έχει σχεδιαστεί ξεχωριστά επίσης ειδικά για ενήλικες. Μπορείτε να βρείτε όλες τις σχετικές πληροφορίες και να πραγματοποιήσετε την κράτησή σας για τη Δράση μας για ενήλικες στον παρακάτω σύνδεσμο: https://locals.beagreek.com/draseis/efevresis-ksenagisi-sto-mouseio-arxaias-ellinikis-texnologias * Για τη διασφάλιση της ομαλής διεξαγωγής της Δράσης μας, σας καλούμε να είστε στο σημείο συνάντησης τουλάχιστον 20 λεπτά πριν από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης. Για λειτουργικούς λόγους, θα τηρηθεί αυστηρά η ώρα έναρξης. ** Οι διαθέσιμες θέσεις για τη συγκεκριμένη Δράση μας είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί απόλυτα η σειρά προτεραιότητας με την οποία θα ολοκληρώνεται η εγγραφή των ενδιαφερομένων. Παρακαλούμε όπως προβείτε στην κράτησή σας το συντομότερο δυνατόν, αφού όπως συμβαίνει πάντα στις Δράσεις μας, τα διαθέσιμα εισιτήρια αναμένεται να εξαντληθούν. Πηγή: https://www.beagreek.com/ https://www.elculture.gr/blog/tag/be-a-greek/ H σημαντικότερη δραστηριότητα που μπορείτε να του προσφέρετε Ένα πράγμα συνιστά φέτος η Παιδιατρική Αμερικανική Ακαδημία για την ψυχική υγεία των παιδιών: παιχνίδι Υπάρχει «έλλειψη παιχνιδιού» σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου και το γνωρίζουμε καλά, αλλά πότε θα του δώσουμε τη σημασία που του αξίζει; Τι περιμένουμε; Πολλοί γονείς έρχονται στο γραφείο μου ζητώντας μου μια λύση για αυτό που έχει ήδη γίνει: Πώς θα κάνουν με ένα μαγικό τρόπο «undo» στο γεγονός ότι δεν άφησαν τα παιδιά τους να είναι ο εαυτός τους, λέγοντάς τους διαρκώς τι να κάνουν και γεμίζοντάς τα με εκπαιδευτικές δραστηριότητες για το μυαλό; Γιατί, νομίζετε, όταν μας ρωτούν τι θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία, οι περισσότεροι απαντάμε: το παιχνίδι στη γειτονιά, το ποδήλατο με τους φίλους, τις παραστάσεις που παίζαμε για τους μεγάλους, τα παιχνίδια στη θάλασσα, το κάμπινγκ…; Το παιχνίδι μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα από ό,τι δεκάδες δραστηριότητες «για το μυαλό» μαζί, με τη βασική διαφορά ότι αγγίζει, επιπλέον, το συναίσθημα. Η επαφή του παιδιού με τον εαυτό του και τα συναισθήματά του, όπως ακριβώς εκείνο την επιθυμεί, δεν μπορεί να συναγωνιστεί τίποτα εκπαιδευτικό και προγραμματισμένο. Η ενσυναίσθηση γεννιέται μέσα από το παιχνίδι και το παιχνίδι δημιουργεί ένα μελλοντικά υπέροχο ενήλικα. Η συμβουλή μου για όλα τα παραπάνω είναι μία: «ξε-προγραμματισμός». «Ξε-προγραμματίστε» τα παιδιά σας, όσο και αν αυτό ακούγεται αγχωτικό στην αρχή. (Δεν θα κάνει δηλαδή φέτος τάε κβον ντο;) Και όταν θα σας ρωτούν οι άλλοι γονείς «τι δραστηριότητες θα κάνετε φέτος;», εσείς μπορείτε να απαντήσετε… «παιχνίδι, πολύ παιχνίδι!». Σίγουρα κάποιες δραστηριότητες μπορεί να είναι πολύ σημαντικές για να εξασκήσει το παιδί σας το οποιοδήποτε χάρισμά του και να το κάνει ταλέντο! Τι γίνεται όμως με τον αληθινό του εαυτό; Με ποιον τρόπο θα μάθει να τον αισθάνεται και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις που βιώνει; Να συσχετίζεται με άλλους και να λύνει τις δυσκολίες; Πώς, νομίζετε, δίνει νόημα σε αυτό τον περίεργο κόσμο εκεί έξω; Mε το παιχνίδι και μόνο. Ας χορτάσει παιχνίδι λοιπόν, ας νιώσει και ας βρει τον αληθινό του εαυτό αρχικά, και μετά ας καλλιεργήσει όσα θα γεννηθούν από αυτό. Τα παιδιά δεν χρειάζονται πανάκριβα παιχνίδια. Λίγη τροφή μόνο για το ξεκίνημα τους. Ένα ξύλο, λίγο σκοινί, αλουμινόχαρτο και ταινία, αυγοθήκες, μπουκάλια, και ένας νέος κόσμος μπορεί να ξεδιπλωθεί εκεί που δεν το περιμένουν. Και όταν έρθει η περιβόητη ερώτηση του Σαββατοκύριακου «μαμά, τι έχουμε κανονίσει για σήμερα;», μερικές φορές η καλύτερη απάντηση είναι «τίποτα». Και ναι, ίσως ακολουθήσει η γκρίνια της βαρεμάρας. Το παιδί όμως θα μάθει να μεταμορφώνει αυτή τη βαρεμάρα σε σιωπή και τη σιωπή σε μια υπέροχη, δημιουργική ιδέα παιχνιδιού. Κι αν βρείτε κάποιους γονείς που μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία, τότε βγείτε μαζί στη φύση για ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών σας, χωρίς πρόγραμμα, και θα δείτε πόσο χαρούμενοι θα είστε όλοι. Άλλωστε, μην ξεχνάμε, το συνιστούν και οι γιατροί! Σαμπά Ναταλί Παιδοψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια www.homeplay.gr Τα είκοσι πέντε καλύτερα μουσεία της Αθήνας για παιδιά είναι εδώ. Ο πληρέστερος οδηγός Μουσείων της Πρωτεύουσας 2018-2019 είναι ξανά εδώ. Σε ένα άρθρο, γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές και λάτρεις των μουσείων, θα βρείτε όλες οι πληροφορίες, τα στοιχεία επικοινωνίας και τους συνδέσμους-παραπομπές προς τα μουσεία και τα προγράμματά τους. Επισκεπτόμενοι μουσεία συχνά, παρακολουθώντας προγράμματα, συνομιλώντας με τους υπευθύνους των προγραμμάτων και βλέποντας τις δημιουργικές τους εκφάνσεις, επιλέξαμε είκοσι πέντε μουσεία που μπορεί να επισκεφθεί ένα παιδί είτε με το σχολείο του είτε με την οικογένειά του. Περιηγηθείτε και ενημερωθείτε για όλα... Αξίζει να δείτε μαζί με τα παιδιά τη βραβευμένη ταινία της Pixar-esque "Η Κοινωνία σκοτώνει τη Δημιουργικότητα μας" και να μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους. Δείτε εδώ την ταινία... Σε πολλές περιπτώσεις το σχολικό σύστημα δεν επικροτεί την κλίση των παιδιών και τα ενδιαφέροντα των μαθητών στην τέχνη, στην μουσική, στην ποίηση κτλ. Αντιθέτως, η λογική αναλυτική σκέψη στα μαθηματικά, στην απομνημόνευση, κτλ επιβραβεύεται. Σίγουρα είναι βασικές γνωστικές ικανότητες, όμως δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι σε αυτό το πρότυπο. Η 7λεπτη ταινία μας δείχνει ακριβώς αυτές τις πτυχές και αναδεικνύει τον γονεϊκό ρόλο. Απολαύστε την... "Όταν υπάρχει ένας δάσκαλος με όρεξη και κέφι τα παιδιά αποκτούν κι αυτά όρεξη και κέφι για δουλειά...", η Άλκη Ζέη εξιστορεί εμπειρίες από τα σχολικά της χρόνια και μας συναρπάζει με τα λόγια της! Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο αν το επιθυμείτε... Ο διάσημος παιδίατρος Αλντό Ναουρί προειδοποεί: Βάλτε επιτέλους όρια στην παιδική παντοδυναμία. Tα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας. Ο 70χρονος παιδίατρος δεν έχει καμιά αμφιβολία: η κυριότερη ένδειξη καλής ανατροφής ενός παιδιού είναι η ηρεμία του. Δύο γεγονότα, καθ΄ όλα ευπρόσδεκτα, άλλαξαν κατά τη δεκαετία του ΄70 τον ρόλο των παιδιών στις δυτικές κοινωνίες. Το ένα ήταν η επικράτηση της αντισύλληψης: το παιδί, προϊόν πλέον απόφασης και όχι τύχης, τοποθετήθηκε στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος. Το άλλο ήταν η μετάβαση από την κοινωνία των στερήσεων στην κοινωνία της αφθονίας. Πριν από τη δεκαετία του ΄70, το κυρίαρχο μήνυμα της ανατροφής ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Σήμερα, τα παιδιά μαθαίνουν όχι μόνο πώς μπορούν, αλλά πώς δικαιούνται κιόλας να τα έχουν όλα. Η αίσθηση της ματαίωσης, ουσιώδης για την ανάπτυξή τους, έχει εξαφανιστεί. Με την έννοια αυτή, τα παιδιά των μεσαίων τάξεων είναι πιο «κακομαθημένα» από εκείνα των πλουσίων. Αυτά λέει στο περιοδικό Le Ρoint ο παιδίατρος Αλντό Ναουρί, που προκαλούσε πάντα θόρυβο με τα βιβλία του, είτε επέκρινε το δικαίωμα του μωρού να τρέφεται όποτε θέλει είτε καταδίκαζε την παντοδυναμία των μητέρων. Με το βιβλίο του με τον τίτλο «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά μας» (εκδ. Οdile Jacob), ζητά από τους γονείς να ξεχάσουν την ψυχανάλυση και την ψυχοκινητική αγωγή των παιδιών τους και να αναλάβουν ξανά τον ρόλο τους στο σπίτι. Το θεμέλιο της εξουσίας τους τονίζει- δεν είναι η οργή ούτε βέβαια το ξύλο, αλλά η ιεραρχία και η επίγνωση αυτής της ιεραρχίας. Το παιδί αξίζει τον σεβασμό των γονιών του, αλλά δεν είναι ίσο μ΄ αυτούς. Και το μεγαλύτερο κακό που μπορούν να του κάνουν είναι να φοβούνται μήπως το «τραυματίσουν». Κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε οκτάχρονα παιδιά με μπιμπερό ή με πιπίλα... Ο Ναουρί τα έχει- ξανά!- κυρίως με τις μητέρες. Μπροστά στην τεράστια μητρική και επαγγελματική πίεση που δέχονται, λέει, βρήκαν έναν απλό τρόπο να θεραπεύσουν τον ναρκισσισμό τους: τέθηκαν στην υπηρεσία των παιδιών τους. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του παιδιάτρου Αλντό Ναουρί στο περιοδικό Le Ρoint. ΠΩΣ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΑΣ. της Κατερίνας Σταματίδου Ο ρόλος των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντικός τόσο για την πρόληψη, όσο και για την αντιμετώπιση του εθισμού των παιδιών τους από το διαδίκτυο. Όσο αναφορά την πρόληψη το σημαντικότερο πράγμα που χρειάζεται να κάνουν οι γονείς προκειμένου να μπορούν να ελέγχουν αποτελεσματικά τη χρήση του Διαδικτύου από τα παιδιά τους, είναι να γνωρίσουν οι ίδιοι το μέσο. Προς το παρόν, οι γονείς δε γνωρίζουν το μέσο και επιπλέον δε φαίνονται διατεθειμένοι να έλθουν σε επαφή με το Διαδίκτυο, ενώ ταυτόχρονα δεν ενδιαφέρονται για τις δραστηριότητες των παιδιών τους στο Ίντερνετ. Ταυτόχρονα, οι γονείς θα πρέπει κάποιες φορές να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο μαζί με το παιδί, ώστε να του δίνουν τις απαραίτητες κατευθύνσεις, ενώ η εγκατάσταση κάποιων φίλτρων στον υπολογιστή μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση ακατάλληλων για το παιδί ιστοσελίδων. Από την εμπειρία μου στην Βθμια και Αθμια εκπαίδευση, έχω διαπιστώσει τεράστιο έλλειμμα ενημέρωσης σχετικά με τους κινδύνους που διατρέχουν ανήλικοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φυσικά πάντα το πρόβλημα ξεκινά από την οικογένεια και "ακουμπά" κατ' επέκταση και στο σχολείο, το οποίο καλείται να αναπληρώσει το τεράστιο κενό της ενημέρωσης και της ευαισθητοποίησης που θα έπρεπε σε πρώτη φάση να καλυφθεί εντός της οικογένειας. Κύριο ρόλο στην έλλειψη αυτή παίζουν οι γονείς οι οποίοι είτε γιατί δεν θέλουν να συγκρουστούν και επομένως να αντιμετωπίσουν και τις συνέπειες μιας τέτοιας σύγκρουσης με τον έφηβο, είτε γιατί δεν γνωρίζουν για να ενημερώσουν, τις περισσότερες φορές στρέφουν το κεφάλι από το πρόβλημα ώστε απλά να μην εμπλακούν. Αυτό λοιπόν τους πιστώνεται ως τεράστιο λάθος. Δείγματα έρευνας από την Ελλάδα δεν υπάρχουν συγκεκριμένα, αλλά αφορούν γενικά τη χρήση του διαδικτύου. Αυτό που συμβαίνει όμως, στην Αμερική δείχνει μια τάση. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρίας AVG, για ασφαλές διαδίκτυο, το 92% των δίχρονων στις ΗΠΑ έχουν online παρουσία. . Η American Academy of Pediatrics εξέδωσε νέες οδηγίες για τον έλεγχο της χρήσης του διαδικτύου από παιδιά. Οι ακαδημαϊκοί συνέστησαν να μην υπάρχει χρόνος μπροστά σε οθόνη για τα μωρά έως 2 χρόνων, από τα 2 έως τα 5 να περιορίζεται στη μια ώρα, ενώ μετά τα 6 ο γονιός θα είναι αυτός που πρέπει να αποφασίζει για τα όρια. Πρόσφατη βρετανική έρευνα (του 2017) έδειξε πως οι γονείς "μοιράζονται" κυρίως στα social media α) τη στιγμή που βάζουν τα παιδιά τους για ύπνο (28%), συμβουλές διατροφής (26%), θέματα πειθαρχίας (19%), καθημερινή φροντίδα (17%) και προβλήματα συμπεριφοράς (13%). Σύμφωνα με τις συστάσεις των νομικών, όλα ανήκουν στη λίστα με τα "Don't", για τους προφανείς λόγους -κάνει τα παιδιά στόχους. Η εξέλιξη της τεχνολογίας -που δεν είναι απαραίτητα κακή, σίγουρα θέλει, διαχείριση- έχει βοηθήσει τις απανταχού μάνες να μην αγχώνονται. Γιατί ακόμα και αν δεν έχεις τη μάνα ή την πεθερά δίπλα, είσαι ένα click μακριά από κοινότητες που μπορούν να σε βοηθήσουν με το όποιο πρόβλημα. Το εν λόγω φαινόμενο που έχει πάρει τέτοια διάσταση που έχει πια τη δική του λέξη (sharenting -από το share και το parenting). Οι κίνδυνοι στους οποίους εκθέτεις τα παιδιά σου Εκατομμύρια μητέρες ποστάρουν στα social media φωτογραφίες των μωρών τους που είναι γλύκα (με φαγητό σε όλο το πρόσωπο, ένα ιδιαίτερο... outfit κλπ). Κάποιες (πολλές) θεωρούν ότι όσο πιο πολλά σχόλια και likes συγκεντρώνει το όποιο post, τόσο καλύτερα. Ποιος όμως, τελικά έχει πρόσβαση σε αυτά τα στιγμιότυπα (είναι γνωστό πως τα social media πουλάνε το υλικό που τους έχεις παραδώσει) και πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει αυτή η ιστορία; Το πιο σημαντικό: ενώ εσύ θες να σε ρωτούν για κάθε post ή tag, δεν κάνεις το ίδιο για το παιδί σου. Δηλαδή, δεν το εκθέτεις χωρίς τη συναίνεση του. Αυτές είναι ερωτήσεις που θέτουν ερευνητές και ψυχολόγοι. Την ώρα δηλαδή, που ενεργείς ως φύλακας των προσωπικών πληροφοριών των παιδιών σου, γίνεσαι αφηγητής των προσωπικών ιστοριών! Και αυτό το λες και οξύμωρο. Επιπροσθέτως, ο διττός ρόλος των γονέων δίνει μικρή προστασία στα παιδιά και τους διαμορφώνει την ηλεκτρονική ταυτότητα -με στοιχεία που δεν έχουν επιλέξει τα ίδια. Το εν λόγω στοιχείο έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από νομικούς (2016), καθώς παραβιάζονται τα δικαιώματα των παιδιών (όπως αυτό της ιδιωτικής ζωής). Πριν πατήσεις "post" ρώτα τον εαυτό σου πώς μπορεί να νιώσει στο μέλλον το παιδί για αυτό που είσαι έτοιμος/έτοιμη να μοιραστείς. Αν τυχόν έχεις ενεργή την υπηρεσία που δείχνει σε πιο σημείο του πλανήτη είσαι (τσέκαρε τα location και τα privacy settings και να αποφεύγεις τα check in) το παιδί σου μπορεί να γίνει στόχος, αφού όλοι γνωρίζουν πού είστε ή/και που ζείτε. Η στοχοποίηση συμβαίνει συχνά, σε βαθμό που δεν μπορείς πια να σκέφτεσαι "δεν θα συμβεί σε εμένα". Επίσης, δεν σε σώζει το να κρύβεις το πρόσωπο του παιδιού -αν μπορεί να δει ο οποιοσδήποτε πού είστε. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν βορά των παιδόφιλων/παιδεραστών, των εταιριών, αλλά και επίκεντρο σκληρών σχολίων και cyber bullying. Οι ειδικοί ξέρουν τι λένε όταν επιμένουν πως οι γονείς πρέπει να προσεγγίζουν το θέμα του ψηφιακού αποτυπώματος των παιδιών τους, με πολλή σκέψη. Χρήσιμο είναι να χρησιμοποιούν προσωπικά, ιδιωτικά social media (έχουν δημιουργηθεί σχετικά apps, για να 'χεις το κεφάλι σου ήσυχο). Τα social media με βοηθούν να μη νιώθω μοναξιά Το 74% των ερωτηθέντων, σε έρευνα του University of Michigan, εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους για τα ποσταρίσματα φωτογραφικών με μωρά, στο διαδίκτυο, αλλά τελικά, ακολούθησαν το κύμα και το έκαναν και οι ίδιοι. Το 51% των γονιών που δημοσίευσαν φωτογραφίες των παιδιών τους, είχαν πρόχειρες και προσωπικές πληροφορίες, όπως για παράδειγμα τη γεωγραφική θέση. Όποιος έβλεπε το στιτμιότυπο ήξερε και πού βρίσκεται το παιδί. Το 27% έχουν ποστάρει ανάρμοστες φωτογραφίες του μωρού τους. Οι μισές μητέρες και το 1/3 των μπαμπάδων έχουν συζητήσει θέματα υγείας του μωρού και συμβουλές διαπαιδαγώγησης στα social media. Περί τα 3/4 των γονιών ομολόγησαν ότι τα social media τους βοηθούν να αισθάνονται λιγότερη μοναξιά. Το θέμα όμως, είναι τα παιδιά. 10 tips που θα βοηθήσουν εσένα, αλλά και το παιδί *Υπάρχουν λογισμικά που μπορείς να αγοράσεις, ώστε να ελέγχεις τι κάνει το παιδί στο Internet -ακόμα και να βλέπεις ποια κουμπιά πατά, το χρόνο που μένει online και όλη τη δραστηριότητα (πχ Net Nanny). Το αυτό ισχύει και για το κινητό του τηλέφωνο. *Δημιούργησε κανόνες. Αν το παιδί είναι αρκετά μεγάλο να χρησιμοποιεί υπολογιστή, είναι αρκετά μεγάλο να καταλάβει πως υπάρχουν και κανόνες που οφείλει να σέβεται. Όπως και τιμωρίες, για όταν αποφασίζει να κάνει τα δικά του. Ό,τι δηλαδή, υποτίθεται πως κάνει ένας γονέας στον πραγματικό κόσμο, ισχύει και για το Internet. Ένας τρόπος είναι να δημιουργήσεις τύπου συμβόλαιο που θα υπογράψεις εσύ και το παιδί, το οποίο θα ενθαρρύνεις να συζητήσει μαζί σου για το νόημα κάθε κανόνα. *Μάθε τις συνήθειες του παιδιού, όχι με το να γίνεις stalker όσων κάνει στο διαδίκτυο. Αρκεί να βλέπεις πως οι online φίλοι του είναι οι ίδιοι με αυτούς που κάνει φυσική παρέα (ένας από τους κανόνες του συμβολαίου θα ήταν χρήσιμο να αφορά το δικαίωμα σου στην πρόσβαση στους φίλους του Facebook). *Βάλε τον υπολογιστή σε κεντρικό σημείο του σπιτιού. Έτσι, θα είναι πιο εύκολο να βλέπεις πότε το παιδί είναι online -αλλά και σε ποιες ιστοσελίδες "βρίσκεται". *Επισήμανε στο παιδί την ανάγκη να αποφεύγει ερωτηματολόγια, διαγωνισμούς κλπ. Γενικά, ό,τι πρό(σ)κληση υπάρχει σε διαφημίσεις που πετάγονται στην οθόνη ή ακόμα και αυτά που στέλνουν συμμαθητές. Εξήγησε την αλήθεια, ότι πρόκειται για τρικ επιτήδειων και όχι για αληθινό διαγωνισμό. *Τσέκαρε τις προσωπικές φωτογραφίες που ποστάρει ή στέλνει με email το παιδί. Βεβαιώσου ότι το περιεχόμενο της κάθε φωτογραφίας είναι αβλαβές και δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβει όποιος τη δει, πού βρίσκεται. What goes online stays online. *Γίνε το παράδειγμα για το παιδί σου. Αν είσαι όλη μέρα στο Facebook και το Twitter και το Instagram, αν σε βλέπει να μη χάνεις ευκαιρία να γράψεις ή να ποστάρεις κάτι, ακόμα και όταν οδηγείς, προφανώς και θα βαδίσει στον ίδιο δρόμο. Πριν πιάσεις το κινητό, αναρωτήσου "θέτω καλό παράδειγμα;". *Βάλε περιορισμό στη χρήση του Internet, όπως και του τηλεφώνου, της τηλεόρασης και της παιχνιδομηχανής. Χρήσιμο είναι πάντα, να νιώθει το παιδί πως έχει κερδίσει το χρόνο του, ώστε να μάθει να τον αξιοποιεί -αντί να τον πετά. Αυτό έκαναν οι γονείς του Βαλεντίνο Τζέκα και τον είδαν να πουλά σε Αμερικανούς app, να γίνεται θέμα στο Forbes και να μιλά στο Ευρωκοινοβούλιο, για το site που έφτιαξε για την καταπολέμηση των Fake News. *Μίλησε στο παιδί σου για την online υπόληψη. Πολλά παιδιά δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν τη μονιμότητα του online κόσμου. Είναι λοιπόν, χρήσιμο να μην ποινικοποιείς την όποια σκέψη έχει το παιδί, αλλά να μιλάς μαζί του για όλα, να ενημερώνεις και να αναφέρεις όλες τις συνέπειες. Αν δηλαδή, σκέφτεται να ποστάρει μέρος του σώματος της (ή να το στείλει με μήνυμα), διευκρίνισε πως αυτό είναι κάτι που μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του από την επόμενη ημέρα -με κοινοποίηση στους συμμαθητές και τους δασκάλους-, αλλά, ακόμα και όταν μεγαλώσει -όταν πάει για σπουδές ή πιάσει την πρώτη του δουλειά. Δεν βγήκε άλλωστε, τυχαία η φράση"what goes online stays online". *Συζήτησε με το παιδί για τους κινδύνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Μη σκεφτείς αν φοβηθεί. Είναι προτιμότερο από το να μη γνωρίζει. Προσπάθησε να επικοινωνείς με το παιδί σου, με τρόπο που να σε εμπιστεύεται, ώστε να έλθει σε εσένα για να λύσεις κάθε απορία -που μπορεί να εξελιχθεί σε πρόβλημα. "Για τα παιδιά ισχύει ο κανόνας που ακολουθούν και στην πραγματική ζωή: δεν μιλάς με ξένους", έχει τονίσει ο Parry Aftab, διευθύνων σύμβουλος του WiredSafety. Τα παιδιά δεν χρειάζονται φύλακα, χρειάζονται γονείς που να κάνουν τη δουλειά τους. 'Ερευνα που διενεργήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, έδειξε πως περίπου τα μισά παιδιά, ηλικίας 8-11 χρόνων, έχουν αποποιηθεί των δικαιωμάτων στην ιδιωτικότητα των προσωπικών μηνυμάτων και των φωτογραφιών που γράφουν και ποστάρουν στα social media. Σημείωση: η πρόσβαση στo Facebook δεν επιτρέπεται, αν δεν "κλείσεις" τα 13 -στα λόγια. Τη στιγμή που δεν διαβάζουν οι ενήλικες τις 17 σελίδες, με τους όρους χρήσης (ας πούμε του Instagram), θα τα διαβάσουν και θα τα κατανοήσουν τα παιδιά; Φυσικά, οι μικροί μαθητές δεν ξέρουν σε τι έχουν συναινέσει και δεν ζήτησαν τη βοήθεια γονιών ή εκπαιδευτικών, με το περιεχόμενο να μπορεί να γίνει εμπορικά εκμεταλλεύσιμο. Η Rachel Obordo, social and community editor στη Guardian, έγραψε τον Νοέμβριο ότι "τελικά τα παιδιά δεν χρειάζονται φύλακα. Αυτό που χρειάζονται είναι να κάνουν τη δουλειά τους οι γονείς τους". Τι εννοεί; Οι γονείς οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα, στη χρήση των social Κατ' αρχάς, οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο ότι στις ηλικίες 8-11 χρόνων θα έπρεπε να απαγορεύεται η πρόσβαση στα social media. Πόσο μάλλον, η δημιουργία λογαριασμού. Οι γονείς θα ήταν χρήσιμο να ελέγχουν τα smartphones και το ψηφιακό αποτύπωμα των παιδιών τους και να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε ανάρμοστα sites. "Είναι αστείο να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε περισσότερους κανόνες και νόμους για ένα γκρουπ ανθρώπων που νομικά είναι πολύ μικρό, ώστε να χρησιμοποιεί τo Facebook, το Twitter ή το Instagram. Αν θέλουν οι γονείς να αφήνουν ελαστικά τα όρια, όπως συμβαίνει, θα πρέπει να αναλάβουν και τις ευθύνες για τις συνέπειες αυτής της ανοχής/αδιαφορίας, στα παιδιά τους. Αν οι γονείς θα συνεχίσουν να επιτρέπουν την πρόσβαση των παιδιών στο διαδίκτυο, οφείλουν να ελέγχουν καθημερινά τη χρήση που κάνουν τα παιδιά στο internet και τα social media και να δίνουν το παράδειγμα". Θα άφηνες το παιδί σου να τριγυρνά σε sex club; Ένας αναγνώστης της Guardian, που μετείχε στο άρθρο (και εργάζεται σε τεχνολογική εταιρία), έδωσε και τον τίτλο, όταν ενημέρωσε πως "έχω εξηγήσει στα παιδιά μου πως η παιδική τους ηλικία δεν χρειάζεται ανήκει στους χρήστες των social media. Όπως δεν θα αφήναμε τα παιδιά μας να τριγυρίζουν σε ένα sex club ή να παίζουν στη μέση μιας μάχης με όπλα ή να βγαίνουν τη νύχτα με ξένους ή να κάνουν bullying, προφανώς οφείλουμε να μην τους επιτρέψουμε τέτοιες συμπεριφορές και online". Απλά -πρώτα- βήματα για να μάθει το παιδί να προστατεύει τον εαυτό του Τη σήμερον ημέρα υπάρχουν πολλές καμπάνιες που ενημερώνουν τα παιδιά για τους κινδύνους που μπορεί να ελλοχεύουν στο διαδίκτυο και τον τρόπο ασφαλούς πλοήγησης. Ένα πολύ ενδιαφέρον video ανήκει στην Αστυνομία της Κύπρου και δημοσιεύτηκε στις 17/3/2018. Δείτε το. https://www.youtube.com/watch?v=hLbOOzbAfuQ Είχε προηγηθεί αυτό της 5ης του Γενάρη που είναι σύντομο, αλλά και άκρως περιεκτικό. Δείχνει μια κοπέλα που στέλνει μια αποκαλυπτική φωτογραφία, σε φίλο της -έναν άνθρωπο που νιώθει πως μπορεί να τον εμπιστευτεί. Την άλλη ημέρα, αντιλαμβάνεται πως οι λήπτες ήταν πολλοί περισσότεροι, με το εν λόγω στιγμιότυπο να γίνεται viral στο σχολείο της. Δείτε το εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=EJNUsXLL0P8 Στο μεσοδιάστημα (25/6), προέκυψε η ανάρτηση της Ελληνικής Αστυνομίας, video που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Πανευρωπαϊκή εκστρατεία «Say No!», για την ενημέρωση των πολιτών σχετικά με το φαινόμενο του σεξουαλικού εκβιασμού και εξαναγκασμού των παιδιών, μέσω του διαδικτύου. Παρακολουθήστε το video εδώ : https://www.youtube.com/watch?v=3Pd6-pSouTE Μια καλή αρχή, λοιπόν για να ενημερώσετε τα παιδιά σας είναι να δείτε μαζί τους τα παραπάνω. Όπως λένε οι ειδικοί, η εκπαίδευση είναι χρήσιμο να ξεκινά από μικρή ηλικία, από όταν το παιδί παρακολουθεί τα πρώτα videos στο smartphone ή το tablet, ώστε να του γίνει συνείδηση. Οι επιστήμονες επιμένουν πως το ίδιο σημαντικό είναι να μιλάτε στα παιδιά σας, ούτως ώστε να μάθουν κατ' αρχάς να σέβονται τον εαυτό τους και να τον προφυλάσσουν, όπως και να σέβονται τους άλλους -και έτσι νικάτε και το bullying. Άλλη μια λύση είναι να διακωμωδείτε τις selfies των παιδιών σας που έχουν ανάρμοστο περιεχόμενο -με την ελπίδα ότι θα τα οδηγήσετε στο να τις κόψουν (για να μην εξευτελίζονται άλλο). Σε αυτήν την τακτική έχουν οδηγηθεί χιλιάδες Βρετανοί. Καλή αρχή λοιπόν... Κατερίνα Σταματίδου καθηγήτρια Πληροφορικής -ΠΕ19 MSc Διδακτική Μαθημάτων με Νέες Τεχνολογίες Γραφείο Α'/θμιας Εκπαίδευσης Γ' Αθήνας Πηγή: news247.gr |
AuthorΒάσω Ρώιμπα, Διευθύντρια Archives
May 2019
Categories |